Jak przeżyć adwent?

Cześć kochany Czytelniku, kochana Czytelniczko!

Ależ…!!! Dawno się nie „czytaliśmy” 😊… Co o Ciebie słychać?

Mam szczerą nadzieję, że trzymasz się dzielnie i zdrowo, a jeśli z tym drugim krucho, to chociaż niech to idzie ku dobremu! 🧡

Słuchaj, nie wiem czy wiesz…ale za niedługo adwent! Zaczynamy go dokładnie niedzielą 29 listopada.

No i padło takie pytanie na fb. „Jak przeżyć adwent po Bożemu?”

I pozwolę sobie powiedzieć, iż zasugerowano, żebym znalazła odpowiedź na to pytanie 😅

I wiesz co… i zaczęłam intensywnie myśleć nad tym.

Ale nie na żarty. Całkiem poważnie i autentycznie, i bez heheszków: jak przeżyć ten adwent?

Mogłam usiąść i spisać listę pomysłów na to jak ten czas spędzić, jak go sobie i innym umilić, oprawić to w grafikę z Canvy…i nie mówię, że tego nie zrobię, ale…stwierdziłam, ze zacznę od czegoś innego. Że odpowiedź nie leży w wesołej liście zadań, którą ohasztaguję #katoadwent #bestadwentever czy jakkolwiek inaczej.

I uwaga, teraz oczekuję od Ciebie, drogi Czytelniku, droga Czytelniczko, skupienia. Będzie na poważnie.

Bo – jasne – można mieć listę zadań na adwent w formie kalendarza adwentowego czy innego wyzwania i robić coś dla charity, dla sąsiadów, z okazji tego specjalnego czasu w roku.

I to jest OK i trzeba to robić!

Myślę, że fakt, że adwent i BN są zimą, to dodatkowo nas skłania do myślenia o innych. Bo jest zimno (duh!), a może nie każdy ma w domu ciepło, może okna ma nieszczelne, może na węgiel nie starcza, może ten rodzinny czas spędza w samotności.

Pamiętam jak chyba zeszłoroczna reklama już nie pamiętam jakiej fundacji o tym, że wiele starszych osób wigilię spędza samotnie, przy pojedynczej porcji karpia, barszczu i ryby po grecku, sprawiała, że płakałam, WYŁAM jak bóbr.

Zatem, to JEST ważne, żeby w adwencie pomagać innym w ten czy inny sposób. Nawet jeśli to jest akcja jednorazowa, typowo sezonowa, jak Szlachetna Paczka, jak zakupy do banku żywności, to w moim odczuciu nie należy z tego rezygnować, tłumacząc sobie „he! Ja to powinnam robić tak przez cały rok, nie tylko przed świętami [i tu następują odgłosy samobiczowania]”. Tak, true story, powinieneś/powinnaś to robić cały rok, ale dobrze jest robić to CHOCIAŻ sezonowo.

Natomiast przedwczoraj, myjąc głowę (wiecie, w czasie mycia głowy nad wanną krew lepiej dopływa do mózgu i lepiej się myśli 😉) myślałam sobie o odpowiedzi na pytanie: Jak przeżyć adwent po Bożemu? No, jak???

To, że będę chodzić na roraty do dominikanów, że zrobię piękny wieniec adwentowy, że zaplanuję upieczenie ciasteczek, że wykonam X zadań ze zdrapki adwentowej…czy to gwarantuje dobre przeżycie adwentu?

WCALE!

Czy należy z tego rezygnować, zatem?

NIE!

No to co JESZCZE trzeba zrobić?

I przyszła mi do głowy odpowiedź – w formie pytania.

A co przyjście Jezusa na świat oznacza DLA MNIE?

Bóg posłał swojego Jedynego Syna, po to, żeby się u-ro-dził jako Bóg-człowiek, żeby żył jak zwykły, żydowski chłopak, potem żeby nauczał, jeszcze później, żeby umarł i zmartwychwstał – dla naszego zbawienia. Czy ja, kurka wodna, wiem co to właściwie dla mnie, katolika, znaczy?

Co roku wysyłamy sobie wysublimowane życzenia świąteczne „i aby Jezus prawdziwie narodził się w Waszych sercach”.

Ugh! 🤦‍♀️

Co my w zasadzie świętujemy 25 grudnia?

Tak sobie myślę, że skoro Z MIŁOŚCI do nas Jezus się urodził. Jako. Człowiek.

To…może bym Mu tak na tę miłość odpowiedziała?

Nie (tylko) chodząc na roraty…ale…

…chcąc Go poznać i nawiązać z Nim bliższą znajomość?

…dbając o drugiego człowieka?

…pracując nad zmniejszeniem lub nawet zlikwidowaniem jakiejś swojej słabości?

Jak przygotować się do Świąt?

Podejmując walkę, żeby stać się lepszym człowiekiem.

Bo to jest, kurka wodna, WALKA!

Tak, zaczęłam spisywać listę aktywności na adwent, coś co można by robić, żeby przeżyć ten czas lepiej, ciekawiej, rodzinniej…a potem sobie pomyślałam…

Że my możemy wypełniać ten czas różnymi aktywnościami, że możemy mieć różne „wypełniacze”, być jak pluszaki, albo być zarobionym po pachy przeżywając ten adwent…

A tak naprawdę chodzi…o moje i Twoje nawrócenie.

A weź, Benia, Kasia, Piotrek, [tu wstaw swoje imię], zamiast tych jednych rorat, to pójdź po pracy na 15 min na adorację. Weź z Nim pogadaj. Albo nawet lepiej, nic nie mów. Posiedź i pogap się na Niego. I słuchaj co do Ciebie mówi.

A weź, zanim zaczniesz robić ten cudny wieniec adwentowy czy świąteczny, to odłóż na bok wszystkie materiały i zapytaj znajomych, czy ktoś może potrzebuje jakiejś pomocy. Może ktoś właśnie siedzi na kwarantannie, a potrzebuje, żeby ktoś mu coś załatwił na poczcie.

Zanim zaczniesz planować świąteczne zakupy i robić listę prezentów, zastanów się czy może kogoś ostatnio nie zraniłeś. Może regularnie kogoś ranisz. Odłóż listę na bok, weź telefon i zadzwoń, i po prostu przeproś.

Wiecie i nie chodzi mi o to, żeby studzić swój i Wasz entuzjazm do różnych aktywności adwentowych. Jeśli prowadzą do dobra, to one są dobre, róbmy je!

A jednocześnie, czuję, że trzeba inaczej rozłożyć akcenty.

W tym Adwencie, na pierwszym miejscu postaw relację ja-Pan Bóg. Na drugim miejscu relację ja-Pan Bóg-w-drugim-człowieku.

Bo wiecie, On przyjdzie. I to przyjdzie na serio.

Listen up: ON. PRZYJDZIE.

LITERALNIE.

Może jeszcze w tym roku będzie paruzja? Kto to wie?

Może ten adwent będzie dla mnie, dla Ciebie, dobrym momentem, dobrym pretekstem, żeby odpowiedzieć miłością na Jego miłość?

Moją (i Twoją) koślawą, niedoskonałą miłością na Jego miłosierną, bezgraniczną, zawsze-na-Ciebie-czekającą miłość?

.

.

.

To, co ja proponuję Tobie. I sobie. To to:

1. Zadbaj o relację z Bogiem. Jeśli nie modlisz się codziennie, zacznij od 5 min modlitwy. Jeśli nie czytasz Pisma Świętego, zacznij od 5 min czytania, np. Ewangelii z dnia. Jeśli już to robisz, zdecyduj jaki będzie kolejny krok, który zrobisz w Jego stronę.
2. Zadbaj o relację z drugim człowiekiem. Jeśli masz w pracy koleżankę-zołzę – westchnij do Jezusa i (ha!) podziękuj za nią, i poproś Pana Boga, żeby jej błogosławił. Jeśli w kółko zajmujesz się sobą, weź do ręki telefon, otwórz listę kontaktów lub znajomych na fb i codziennie do kogoś napisz, co u niego słychać. Zapytaj jak możesz mu pomóc.
3. Zawalcz o lepszą wersję siebie. Weź na ten adwent na tapetę jakąś swoją słabość. Zapiernicz na Insta? Wybuchy na męża/żonę? Nerwowe poranki przez to, że notorycznie włączasz drzemki w telefonie? – zastanów się jaką swoją słabość czy zły nawyk chcesz zmniejszyć. Może nawet zlikwidować. I pomyśl w jaki sposób (ale konkretnie! SMART!) będziesz and tym pracował(a).

Jeśli czujesz, że to dla Ciebie za dużo, skup się na punkcie 1.

ALE ZACZNIJ OD TEGO:

Pomódl się do Ducha Świętego o prowadzenie Ciebie w tym adwencie. Wystarczy krótka modlitwa. Bo wiesz, bez Jego łaski, to my możemy sobie nagwizdać.

Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z [Jego] wolą. (Flp 2,13)